Ο Μαξ Πλανκ (Max Planck, 1858-1947) ήταν Γερμανός φυσικός και ιδρυτής της θεωρίας της κβαντικής φυσικής. Γεννήθηκε στο Κίελ της Γερμανίας και σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το 1885, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου και ανέπτυξε το μεγαλύτερο μέρος του επιστημονικού του έργου.
Ο Πλανκ είναι περισσότερο γνωστός για την ανάπτυξη της κβαντικής θεωρίας, η οποία ανατρέπει τις κλασικές αντιλήψεις της φυσικής. Το 1900, εισήγαγε την έννοια της κβαντικής ενέργειας», δηλαδή ότι η ενέργεια μπορεί να απορροφηθεί ή να εκλυθεί σε διακριτές ποσότητες, τις οποίες αποκάλεσε «κβάντα». Αυτή η ιδέα αποδείχθηκε θεμελιώδης για την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Ο Πλανκ επίσης ανακάλυψε τη σταθερά του Πλανκ (h), η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της θεωρίας της κβαντικής μηχανικής.
Το έργο του Μαξ Πλανκ θεμελίωσε τη νέα εποχή της φυσικής και επηρέασε βαθιά τους μεγάλους φυσικούς του 20ού αιώνα, όπως ο Αϊνστάιν, ο Μπορ, και ο Σράντιγκερ. Για τη συνεισφορά του στη θεωρητική φυσική, ο Πλανκ τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1918.
